Zondagmiddag, tijdens een high-tea/kampioenslunch met zelfgemaakte hapjes zitten we bij Marlon thuis met dames 1 terug te denken aan gisteren.
Zaterdag 22 maart, de dag dat we voor het 2e jaar achter elkaar kampioen zijn geworden, een hele gave en unieke prestatie waar we dan ook echt heel trots op mogen zijn. Sharon wist dit eigenlijk vanaf wedstrijd 1 al, maar inmiddels is de rest ook overtuigd. De een maakt het allemaal wat minder brak mee dan de ander, ik noem geen namen (Esther)…want ondanks dat het nog niet “het” feest was, hebben wij er wel een heerlijk kampioensfeestje van gemaakt. De lekkerste hapjes kwamen voorbij, cheesecake (gelukkig zonder knoflook), hartige taart, zelf gehaalde donuts, sandwiches en natuurlijk hadden we veel te veel gemaakt.. of misschien lag het aan onze fysieke gesteldheid… het lag er in ieder geval niet aan dat het niet lekker was.
Tijdens het eten van deze lekkere hapjes kwamen de herinneringen van gisteren ook weer langzaam boven. Ik zal ze niet allemaal verklappen, want dan durven sommige mensen zich misschien niet meer in de Bhoele te vertonen…. Het mooie van het redelijk nuchter zijn gebleven gisteren, is dat ik nog precies weet wat iedereen heeft uitgespookt J. Het feestje begon wat lafjes, maar er werd al snel door een aantal een dansvloer gecreëerd. De muziek was wat matig, maar naar mate de drankjes en de avond vorderde werd het ook steeds gezelliger.. en de muziek werd ook wat beter. Een aantal ouders die “één drankje” kwamen doen, waagden ook nog een dansje en Limbo-queen Marlon was enorm in haar nopjes. Tijdens een prachtige speech van onze voorzitter Bas (lichtelijk getipt door Anneke), was Jasmijn vooral op zoek naar haar icetea-glas, maar thank god.. ze had het glas snel weer gevonden. Bas feliciteerde ons met onze gave, unieke prestatie en complimenteerde Mandy nog met haar geweldige servicebeurten en hij feliciteerde coaches Tom en Johan met hun topprestatie (iets met een zooitje ongeregeld..). Op de dansvloer werd tot in de late uurtjes doorgehuppeld, waarbij er meer drank op de vloer belandde dan in onze mond, maar ach wat was het gezellig J. Voor het slapen gaan kregen we van Joyce nog een hele mooie foto van een eenhoorn toegestuurd, dus toen konden we lekker dromen.
Oja, we hebben natuurlijk gisteren ook nog een wedstrijd gespeeld.. Helaas kon Ielze vanwege haar blessure nog niet meedoen en had Saskia, die nog wel last heeft van haar schouder, in geval van nood haar tenue aangetrokken, Yneke was nog niet helemaal hersteld van een griepje, maar gelukkig hadden we nog genoeg mensen over om een goede basis neer te zetten. We speelden tegen NVC, een team wat vecht tegen degradatie, bijzondere geluidjes kan maken en snel gepikeerd is en daarvoor van de scheidsrechter ook nog een gele kaart kreeg. Ze konden redelijk bij blijven, omdat wij verschrikkelijk nerveus aan het spelen waren. Maar gelukkig trokken wij wel elke set aan het langste eind. We wonnen met 4-0 met de setstanden 25-23, 25-19, 25-15 en 25-21.
Om onze vaste volgers op facebook op de hoogte te brengen van ons kampioenschap had Melissa een mooi plaatje gemaakt “Keep calm and be a champion!!” Vrienden en familie weer heel erg bedankt voor het aanmoedigen! Ook bedankt voor de prachtige sjerpen, het aangepaste spandoek en de ballonnen die ons de hele wedstrijd achtervolgden (ojee als we nu verliezen hebben ze voor niks al die ballonnen opgeblazen…) En volgens mij vonden jullie het nog spannender dan dat wij dat vonden, want het was soms angstvallig stil J
Het seizoen is overigens niet voorbij. We hebben nog 2 thuiswedstrijden te gaan. De eerste is aanstaande zaterdag, 29 maart, om 19.00 uur tegen BlauwWit dames 1. BlauwWit is het enige team waar we nog niet van wisten te winnen, we hebben wat goed te maken. Daarnaast willen we natuurlijk ook dit seizoen thuis ongeslagen blijven, dus we mogen nog vol aan de bak.
Oh en nog 1 ding… JAAAAAAAAAAAAAAAA WE ZIJN KAMPIOEN WHOEHOEHOEHOE J BOOYAAAAAH
