Op de verjaardag van Sharon mochten we al om 12.00 uur in Nijmegen spelen tegen VoCASA dames 3. VoCASA stond op dat moment op de 2e plaats, maar met een wedstrijd minder dan Rebelle. Helaas lukte het ons niet om Sharon, naast het cadeau wat we haar vrijdag tijden de surpriseparty hebben gegeven, nog een leuk extra cadeau te geven. We verloren de wedstrijd namelijk met 3-1. Was de tegenstander nou zo goed? Nee, dat niet. Waren wij zo slecht? Nee, ook niet. Maakte we teveel onnodige fouten? Ja, dat ook. Zijn we keihard genaaid door een van de vlaggers? Ja, dat zeker. Was het een andere wedstrijd geworden als de 2e scheidsrechter 1e scheidsrechter was geweest? We zullen het nooit weten, maar hoogstwaarschijnlijk wel. Volgens een stukje in de Stentor hebben we ons hoofd verloren (nou hij zit er gewoon nog hoor..) Of, kort gezegd, dat we niet om konden gaan met bepaalde keuzes van de scheidsrechter, maar daar ben ik het niet mee eens. Oké irritant was het soms wel, maar om nou te zeggen dat wij daardoor minder gingen spelen…
De voorbereiding in de auto, in de kleedkamer (iets met natte sterren??) en in de kantine (het vieren van de verjaardag van Sharon en het omkopen van de scheids met taart) waren goed en we hadden dan ook erg veel zin in deze wedstrijd. Helaas konden Anneke en Simone er niet bij zijn. Dus met z’n tienen begonnen we met inspelen op heerlijke inspeelmuziek. Zouden we in de Bhoele ook moeten doen! Leuk was ook om te zien dat wij meer publiek hadden dan de thuisspelende ploeg, bedankt daar voor!
De toss werd door ons gewonnen, dus we begonnen met serveren. En doordat VoCASA niet van kant hoefde te ruilen scheelde dat ons een verhuizing. We begonnen goed en pakten een paar puntjes voorsprong. Vooral door veel afwisseling in onze aanval maakten we het VoCASA lekker moeilijk. We maakten wel teveel fouten met onze service, waardoor we niet meer punten wegliepen. Op 21-17 voor ons leek het er op dat we de set binnen zouden slepen. Maar helaas was niets minder waar.. Het lukte VoCASA om langzaamaan weer dichterbij te komen en op 22-21 voor ons vond de lijnrechter het nodig om een bal die dik uit was in te geven (in ons nadeel) en vervolgens zag de scheids een netfout van VoCASA over het hoofd. Dus in plaats van 24-21 voor ons stond het opeens 23-22 voor VoCASA. Zij drukten toen door en wonnen de eerste set met 25-22.
We waren vrij chagrijnig door dit oneerlijke gedoe, maar we lieten onze koppies zeker niet hangen (laat staan dat we hem verloren). Sterker nog, we waren nog meer gebrand om ze te pakken. Het begin van de set ging weer erg gelijk op, maar halverwege liep VoCASA een aantal punten uit. Onze pass liep niet meer zo goed als in de eerste set, waardoor Jasmijn minder kon afwisselen in de aanval. We wisten de achterstand nog wel iets te verkleinen, maar het was niet genoeg. En na nog een aantal dubieuze beslissingen pakte VoCASA ook de 2e set met 25-20.
Nou vooruit, dan maar een 5-setter. In deze 3e set brachten we de pass weer zoals deze zou moeten worden gebracht en hierdoor maakten we het het blok van VoCASA weer mooi moeilijk. In deze set was VoCASA het samen met ons regelmatig niet eens met de scheidsrechter, en hij werd dan ook door de coach van VoCASA liefkozend een piemel genoemd. Daar had hij minstens een rode kaart voor gehad moeten hebben, maar waarschijnlijk was de scheids deze vergeten. We begonnen redelijk, maar VoCASA knalde er ook al snel weer overheen en we stonden in het begin van de set een paar puntjes achter. Gelukkig stond het op 10-10 al weer gelijk en bouwden wij een voorsprong op. De 5 wissels van VoCASA in deze set mochten ook niet baten, want wij pakten de 3e set met 25-22.
Met het gevoel dat een 5 setter er zeker in zat, en dat dit niet meer dan terecht zou zijn gingen we de vierde set in. Dat VoCASA geen zin had in een 5e set was wel duidelijk. Al vanaf het begin van de set pakten ze een paar punten voorsprong. Het lukte ons niet om dit verschil te verkleinen en op 21-17 naaide dezelfde vlagger ons weer. Een bal die duidelijk uit werd geslagen door VoCASA gaf hij in en de scheidsrechter ging hier in mee. Ook vanaf de tribune werd nog door de coach van Pegasus (die na ons moesten spelen) geroepen dat die bal toch echt dik uit was, maar dit mocht niet baten. Dus in plaats van maar 3 puntjes achter en 18-21 stonden we er 5 achter en stond het 17-22. We hebben wel eens gekkere achterstanden ingehaald, maar tegen een tegenstander als VoCASA is 5 punten aan het eind van de set toch net iets te veel. Zij pakten dan ook de 4e set met 25-20 en wonnen hiermee de wedstrijd met 3-1.
Nou is verliezen natuurlijk nooit leuk, maar tegen bijvoorbeeld Dynamo en Pegasus konden we hiermee leven omdat zij gewoon beter waren dan wij op dat moment. Het gevoel van flink genaaid zijn was na deze wedstrijd enorm overheersend. De scheidsrechter de schuld geven vind ik te ver gaan, want op zich maakten we zelf ook teveel onnodige (service)fouten. Maar ik weet zeker dat met de 2e scheids als 1e scheids de wedstrijd anders was gelopen. Hij had die vlagger wel op z’n flikker gegeven en een stuk meer technische ballen afgefloten.
Zo.. mijn frustratie is ook weer weggetypt… nu lekker een paar weken rust. We blijven natuurlijk wel doortrainen waar mogelijk. Volgend jaar, op zaterdag 9 januari spelen we onze volgende competitiewedstrijd. Thuis om 19.00 uur tegen VoCASA dames 2, zij staan op dit moment op de 7e plek.
Iedereen fijne dagen gewenst en graag tot volgend jaar!
