Dat is best leuk wakker worden op zaterdagochtend met een gedichtje van Alfonso in de groeps-app, zaterdag 14 november de dag van de wedstrijd waar we misschien nog net iets meer zin in hadden dan de rest van de wedstrijden (ja dat kan blijkbaar).
Sinterklaas komt vandaag in plaats van morgen
Want in Dieren maken ze zich zorgen
Ze hebben om z’n hulp gevraagd
Want vandaag worden ze door Geel Blauwe meiden belaagd
Ze houden daar van volleyballen
Maar hebben angst voor Eerbeekse dames die komen knallen
Uiteindelijk zullen ze ’t niet kunnen verkroppen
Want wij zijn toch niet te STOPPEN!!!!
BAM! (en nog wat vuistjes 🙂 )
Siamo Forte…
Wat we op dat moment nog niet wisten is dat er geen woord van gelogen zou zijn. We stonden namelijk als een collectief te vechten, iets wat veel zwaarder weegt dan een individu die een bal leuk weet te raken. We maakten in diezelfde groeps-app nog wat grapjes over de prognose. Volgens de prognose van de NeVoBo zou het 3-2 worden, dat vonden we natuurlijk onzin maar eerlijk is eerlijk.. van tevoren hadden we er voor getekend. Rebelle had tot gisteren namelijk nog geen wedstrijd verloren, en in 6 wedstrijden pas 4 sets laten liggen. Het is maar goed dat we niet getekend hebben voor die 3-2, want we speelden een topwedstrijd waarin we gewoon beter waren dan de tegenstander. Nadat we een paar setpoints in de eerste set hadden weggegeven verloren we deze nipt, de drie sets daar na speelden we sterk en Rebelle had hier geen antwoord op. We wonnen heeerlijk met 3-1.
Doordat Tom en Johan de trainers/coaches zijn van Rebelle zat er bij een aantal van ons iets meer spanning dan normaal. In de voorbereiding heeft Alfonso duidelijk aangegeven dat we vooral ons eigen spel moeten blijven spelen. Als we na de wedstrijd bij Tom en Johan op schoot wilden kruipen dan moesten we dat vooral doen, maar voor en tijdens de wedstrijd moesten we lekker met onszelf bezig zijn. Na de wedstrijd probeerden we nog wel bij ze op schoot te kruipen, maar dat is helaas niet gelukt. Het lijkt mij trouwens wel een goed idee om het ‘banaan-op-het-hoofd-van-de-coach-ritueel’ de rest van het seizoen voort te zetten. Het werpt blijkbaar z’n vruchten af. De scheidsrechter was voor het controleren van de spelerskaarten nog zo attent om te vragen of we niet met een libero speelden… Oeps, vergeten om een L voor de naam van Sharon te zetten.. Dat zou wat zijn geweest, maar gelukkig is een L snel gezet en mocht Sharon haar zwarte shirtje aan houden. Na de toss, die ik al weer won, verzocht de scheidsrechter nog om rechtdoor in te slaan en elkaar heel te laten. Iets wat de aanvoerster van Rebelle blijkbaar niet aan een van haar speelsters had doorgegeven. Het leek haar blijkbaar een leuk idee om Sharon (net als de libero van Rebelle zelf) een blauw oog te bezorgen, want ze beukte er lomp diagonaal op los. Deze wedstrijd speelden we nog zonder Ielze, zij komt vrijdag weer terug van Curaçao. Daarna wil waarschijnlijk niemand naast haar staan, aangezien onze benen dan NOG witter lijken dan ze al zijn… 😉
Zo, genoeg over alles wat er voor de wedstrijd gebeurde, dan nu de wedstrijd zelf. Oneeeee toch niet…. want bij Rebelle hebben ze een mini van de week, oh oh oh wat leuk.. De mini serveerde netjes over het net en wist daarna met een slim prikballetje bij ons te scoren, wij baalden natuurlijk enorm.
We baalden blijkbaar zo erg van het verlies tegen de mini van de week dat we wat moeite hadden met het begin van de eerste set. Binnen no-time stonden we 4-0 achter. Gelukkig waren we ook al weer snel over dit verdriet heen, want we begonnen beter te spelen en draaiden de achterstand om naar een voorsprong. Op 19-14 stonden we (voor de snelle rekenaars onder ons) al weer 5 punten voor. Het leek er ook sterk op dat we deze set wel eens konden gaan winnen. Rebelle dacht daar anders over want ook zij gaven niet op en bleven sterk aanvallen. Ook vonden ze het nodig om ons een bal op ons fruitbakje te laten ketsen, gelukkig hadden we nog een bakje en kon het fruit veilig worden overgebracht naar de noodopvang. Het eind van de set was super spannend, maar 3 setpunten waren voor ons helaas niet genoeg. Op 27-27 was het Rebelle die er 28-27 van maakte en door een goed blok op de buitenkant scoorden zij ook het laatste punt van de eerste set. Het werd 29-27 voor Rebelle.
We baalden natuurlijk wel van het verlies in de eerste set, omdat we deze eigenlijk hadden moeten pakken. Maar aan de andere kant gaf deze set ons ook het vertrouwen dat we echt niet zo hoefden op te kijken tegen Rebelle, want we konden ze echt wel pakken. We begonnen goed en pakten al snel een voorsprong van 9-5. In tegenstelling tot in de eerste set lukte het ons in de 2e set wel om deze voorsprong niet uit handen te geven. Waar we in andere wedstrijdverslagen hadden gelezen dat ze nogal last hadden van de servicedruk van Rebelle, daar hebben wij deze wedstrijd nauwelijks last van gehad. Ook het schermen van Rebelle, wat de scheidsrechter helaas niet op viel, was irritant en onsportief maar zorgde bij ons niet voor problemen. We brachten de pass goed waardoor er op alle posities goed kon worden aangevallen en het sterke blok vaak werd uitgeschakeld. Wat de scheidsrechter gelukkig wel op viel was dat de vlagger liep te pannenkoeken. Nadat deze vlagger een bal die heel dik in viel in het voordeel van Rebelle uit gaf heeft hij hem namelijk geen moment meer aangekeken, en terecht! Boven de 20 had Rebelle nog wel een mini sprintje, maar dit was niet genoeg om onze voorsprong nog in gevaar te brengen. We wonnen de 2e set met 25-22 en waren hier heel blij mee.
Het gevoel werd met de set beter en we begonnen er ook daadwerkelijk in te geloven dat een 3-1 winst er zeker in moest zitten. We begonnen met een serviceserie van Jasmijn en de voorsprong van 3 punten die dit opleverde hebben we uiteindelijk alleen maar vergroot. Op de buitenkant stond Joyce al een malle aan te vallen, maar wisselde dit ook slim af met prikballen. Ook Esther pakte op de buitenkant regelmatig een handje van het blok mee en zelf Sharon wist deze wedstrijd 3x te scoren vanuit een aanval! Nou denk je misschien, 3x is toch niet veel? Nee dat klopt voor een aanvaller, maar voor een libero is dit best bijzonder. Doordat de aanvalsdruk op de buitenkant en het midden erg groot was had Yneke op de diagonaal regelmatig maar een eenmansblok voor zich staan en scoorde er ook vrolijk op los. Alles lukte in de derde set, wij werden vrolijker en enthousiaster, terwijl ze bij Rebelle steeds chagrijniger begonnen te kijken. Op 24-19 kwam Simone het veld in om de wedstrijd af te maken met haar service, door haar service scoorden we niet het punt, maar na een briljante redding van Simone in het achterveld wisten wij wel het laatste punt van de 3e set te pakken met 25-19 en stonden hierdoor met 2-1 voor in sets.
Bij het begin van de vierde set waren wij nog steeds heel vrolijk en enthousiast, waar de koppen van Rebelle nog steeds op onweer stonden. Dit gaf ons nog extra energie om er flink op los te gaan knallen. Naast dat we gewoon geen zin hadden in een vijfde set en we een 3-1 wel een terechte uitslag vonden. We bouwden al weer snel een voorsprong op, maar Rebelle haalde dit wel weer bij. Toch hadden we niet het gevoel dat dit mis zou gaan. Op 12-11 vroeg Alfonso een time-out aan om ons even op te peppen. Vanaf toen ging het alleen nog maar de goeie kant op. Saskia stond de gaten in de grond te slaan en de scheidsrechter vroeg zelfs na de wedstrijd nog of ze dat altijd doet (uhm ja hoezo?). Na een mooie afleidingsmanoeuvre van Yneke had Saskia op achterover helemaal geen blok meer en na een oprechte “aaah nee kut” van het blok van de tegenstander maakte ze het keihard af. Ik denk ook dat iedereen blij mag zijn dat daar niemand onder zat te verdedigen. Marlon dacht nog, ja Sas.. wat jij kan dat kan ik ook en na een mooie set-up (je kunt het ook een ketser noemen) van Rebelle maakte Marlon het gat in de grond wat Sas al had gemaakt nog groter, wat een heeeerlijke bal! Als het al niet zo was dan was Rebelle na deze ballen helemaal gebroken. We pakten de 4e set met 25-18 en hiermee de wedstrijd na 103 minuten met 3-1.
We waren super blij met deze overwinning waar we van tevoren alleen maar over hadden kunnen dromen (en sommigen zelfs hadden gedaan..). Waar we ook super blij mee waren is dat er zoveel enthousiast publiek was meegekomen vanuit Eerbeek, dat heeft ons zeker nog meer kracht gegeven! Onze volgende competitiewedstrijd laat nog even op zich wachten. We spelen namelijk pas op zaterdag 28 november om 19.00 uur thuis in de Bhoele tegen Pegasus dames 1. Wel spelen we aanstaande maandag al weer een wedstrijd voor de 2e ronde van de regiobeker. Het zal even omschakelen zijn, we spelen namelijk in Gendringen tegen Blok ’71, een team uit de 2e klasse.
